>> ETHNO PORT POZNAŃ FESTIWAL
13-15.06.08 Stare Koryto Warty
13.06.08 startuje pierwsza edycja festiwalu Ethno Port Poznań. Do Poznania przyjadą pierwszoplanowe osobowości sceny world music: Oumou Sangare /Mali/; Värttinä /Finlandia/; Adama Drame /Burkina Faso/; Panjabi MC /UK/...

   
   
   
  
Festiwal będzie prezentował dynamicznie rozwijający się nurt określany mianem world music. Inspirowany tradycyjną muzyką różnych regionów świata, stał się on jednym z najbardziej żywych rodzajów artystycznej aktywności. Przemieszanie stylistyk i dźwięków, brzmienie oryginalnych, często zapomnianych instrumentów, wymiana tradycji muzycznej geograficznie odległych od siebie narodów – to wszystko stworzyło nową, niepowtarzalną wartość.
Chcemy zaprosić słuchaczy do spotkania z twórczością tych artystów, którzy w swym dorobku mają szczególnie wartościowe dokonania. Będzie to zarówno muzyka czysta i surowa w swej formie, blisko temu, jak brzmiała od pokoleń, jak i ta, która korzysta z bardzo współczesnych i nowoczesnych rozwiązań brzmieniowych czy aranżacyjnych. Czasem po prostu zaprosi do tańca, kiedy indziej skłoni do zadumy. Zawsze będzie jednak za nią stała prawdziwa, istotna opowieść.

Ważne jest dla nas miejsce, w którym chcemy się przysłuchiwać tej muzyce. To brzeg rzeki Warty, która może być traktowana jako ścieżka prowadząca nas w podróż. Port, z którego chcemy wypłynąć w drogę, w rejs po fascynujących muzycznych opowieściach.

mapka

Koncertom towarzyszyć będą warsztaty muzyczne /12-14.06.08/, których efekt publiczność pozna na zakończenie festiwalu. Poprowadzą je: Adama Drame, Ghatam Giridhar Udupa, Michał Żak, Diarmuind Johnson. więcej
aplikacja na warsztaty

idea festiwalu

Na każdym kontynencie, w wielu zakątkach świata rodzi się wciąż pasjonująca muzyka. Zapraszamy do jej odkrywania wraz z nami, zapraszamy na Ethno Port Poznań!

cena biletu na jeden dzień festiwalu - 15 zł
karnet na trzy dni - 30 zł
kontakt: info@ethnoport.pl

13_czerwca_2008
18.00 Otwarcie festiwalu / scena
19.00 Indialucia / Indie / Polska / namiot info@ethnoport.pl             
21.00 Värttinä / Finlandia / scena                      
23.00 Chemirani’s / Iran / namiot                
 
14_czerwca_2008
17.00 Gadająca Tykwa / Polska / scena                   
19.00 Flare Beas Band / Węgry / scena 
21.00 Panjabi MC / UK / scena                      
23.00 Kimmo Pohjonen / Finlandia / namiot                      

15_czerwca_2008
12.00 Pokaz filmu "Opowieść Griota", reż. Adam Różański, Ozumi Films 2007 / CK Zamek
17.30 Village Kollektiv / Polska / scena                
19.30 Adama Drame / Burkina Faso / namiot             
21.30 Oumou Sangaré / Mali / scena    

ARTYŚCI

INDIALUCIA  Indie/Polska



Indialucía to projekt, który połączył dwa fascynujące style muzyczne: muzykę indyjską oraz flamenco. Pomysłodawcą, producentem oraz szefem artystycznym nagrań, powstałych w latach 1999-2004 głównie w Indiach i Hiszpanii, był polski gitarzysta Michał Czachowski. Wspólnie z wieloma znakomitymi muzykami /wśród których byli m.in. sitarzysta Avaneendra Sheolikar, mistrz instrumentów perkusyjnych – Giridhar Udupa oraz gitarzysta Adam Głośnicki/ nagrał on album, który po raz pierwszy w historii ukazuje, jak wiele wspólnego ma flamenco i jego dalekie, indyjskie korzenie.
Album zebrał znakomite recenzje:
„Znakomicie balansując między wschodnią duchowością, oddechem, relaksem a zachodnim ognistym graniem proponuje Michał flamenco 21 wieku. Z pewnością ta płyta zostanie zauważona na świecie i ciężko będzie się do niej nie odnieść kolejnym twórcom wytyczającym szlaki nowej sztuki”./W. Ossowski/
„Połączenie flamenco z inspiracjami hinduskimi to zdarzenie jedyne w swoim rodzaju. Nie zamyka się ono na poziomie gadżetu, pustego gestu. Jest spójnym, zamkniętym pomysłem, w którym intelekt nadąża za duchem, a techniczne umiejętności nie pozbawiają artystów wyobraźni
i pokory”. /T. Janas/
„Muzyczna baśń. Duchowa uczta. Podroż do krain z 1000 i jednej nocy. Koalicja wyśmienitych muzyków Orientu i Zachodu. Indialucía – genialny koncept, arcymistrzowska realizacja…”
/M. Szajkowski/
skład zespołu:
Giridhar Udupa – ghatam, morsing, konnakol
Michał Czachowski – gitara flamenco, sitar
 Leszek Wiśniowski – flet, saksofon
Jan Kubek – instrumenty perkusyjne
Adam Głośnik – gitara basowa
www.indialucia.com
ll

VÄRTTINÄ  Finlandia



Värttinä powstała w 1983 roku w Fińskiej Karelii jako dziecięcy zespół folkorystyczny. Grupa wykonywała tradycyjne pieśni ludowe w nowych aranżacjach, co przyniosło jej w Finlandii ogromną popularność i tytuł „zespołu roku”. Przez 25 lat istnienia kilkakrotnie zmieniał się skład grupy. Dziś tworzy ją dziewięć osób: trzy wokalistki oraz sześciu muzyków. Oprócz składu ewoulowała także twórczość zespołu. Korzenie Värttiny tkwią nadal w fińskim folklorze regionu Karelia i innych tradycjach ugrofińskich, natomiast repertuar i styl wykonywania to zupełnie nowa, oryginalna jakość.
Od lat 90. grupa z wielkim sukcesem koncertuje poza granicami Finlandii, wszędzie zdobywając znakomite recenzje. Ich występ to „atak muzyczny o sile huraganu” pisał New York's Newsday. Värttinä to zespół „całkowicie fiński, a równocześnie światowy” twierdził magazyn Billboard.
Grupa ma na koncie jedenaście albumów; ostatni z nich „Miero” /2006/ został wydany przez Real World Records – wytwórnię Petera Gabriela. W latach 2003-2005 zespół brał udział w komponowaniu muzyki do teatralnej adaptacji „Władca pierścieni”.
skład zespołu:
Susan Aho – wokal
Mari Kaasinen  – wokal
Johanna Virtanen  – wokal
Janne Lappalainen  – bouzouki, saksofon
Hannu Rantanen  – kontrabas
Markku Lepistö  – akordeon
Lassi Logren  – skrzypce
Toni Porthen  – perkusja
Antto Varilo  – gitara, instrumenty smyczkowe
www.varttina.com
l
l
CHEMIRANI’S  Iran



Djamchid Chemirani /1942/ urodził się w Teheranie. Uczył się grać na klasycznym perskim bębnie zarb pod okiem Hosseina Teherani – uznanego mistrza i rewolucyjnego muzyka, dzięki któremu zarb stał się instrumentem solowym.
Kiedy Djamchid zdecydował się wyjechać z Iranu i przeprowadzić do Francji /1961/ był już jednym ze światowych mistrzów gry na zarbie. Najbardziej obiecującymi uczniami Djamchida okazali się jego synowie Keyvan i Bijan, z którymi postanowił stworzyć trio. Keyvan i Bijan Chemirani – muzycy, którzy nagrywają także własne płyty, poszerzyli instrumentarium zespołu o inne bębny ramowe: daf, bandir i udu. Występom Chemirani’s towarzyszy córka i siostra Maryam, która ciepłym głosem prezentuje teksty perskich poetów


GADAJĄCA TYKWA  Polska



Istniejący od 2006 roku zespół jest laureatem I Nagrody na Festiwalu Mikołajki Folkowe /2007/ oraz II Nagrody na festiwalu Nowa Tradycja /2008/. Na obu festiwalach grupa zdobyła także Nagrodę Publiczności. Muzykę Tykwy trudno przypisać do konkretnego nurtu: dzięki egzotycznym instrumentom brzmi „etnicznie”, ale wszystkie kompozycje są autorskie. Grupa inspiruje się przede wszystkim kulturą plemion afrykańskich; na językach Afryki wzorowany jest też wymyślony przez muzyków niby-język, w którym ułożone są słowa do większości utworów. Transowe brzmienie bębnów i balfonu w twórczości Tykwy łączy się z dźwiękiem europejskich instrumentów dawnych,
a obok inspiracji afrykańskich równie ważne jest odwoływanie się do
wiejskiego i miejskiego folkloru wielu krajów Europy /w tym również Polski/. Tak definiują swoją twórczość sami artyści: „Muzyka Tykwy wzrasta z miłości do przyrody i do tego, co pierwotne, ponadczasowe i naturalne. Czerpie inspiracje z muzyki kultur, które nie stworzyły cywilizacji zrywającej bezpośredni kontakt człowieka z naturą. Muzyka Tykwy jest transowa, ale nawet
w smutnych utworach słychać wyraźnie jej pozytywne przesłanie. Jest pełna pozytywnych wibracji, słońca Afryki, nie pozbawiona również poczucia humoru”.
skład zespołu:
Tomasz Kubica – waltornia
Filip Szymborski – kontrabas
Gwidon Cybulski – balafon z Ghany, balafon z Mali, ngoni, wokal
Sebastian Wielądek – dudy, lira korbowa, flety, kazoo, wokal
Daniel Moński – bęben ramowy, darabuka, perkusjonalia, wokal
www.myspace.com/gadajacatykwa
ll
l
FLARE BEAS BAND  Węgry

Ten pięcioosobowy zespół cygański wywodzi się z pogranicza węgiersko-rumuńskiego. Jego instrumentarium to gitara i… blaszane bańki, na których wybijany jest żywy rytm. Główną siłą grupy jest świetne wielogłosowe śpiewanie połączone z żywiołowymi tańcami. 
Fláre Beás Band cieszy się ogromną popularnością przede wszystkim na południu Węgier. Najczęściej zobaczyć i usłyszeć go można w tamtejszych tanchaz, czyli domach tańca, które są unikalnym zjawiskiem w skali Europy. Zespół znakomicie prezentuje się nie tylko na estradzie, ale również podczas parad i otwartych warsztatów tańca.
ll
PANJABI MC  UK
 


Panjabi MC to pseudonim, który przybrał urodzony 1971 roku w Coventry brytyjski raper Rajinder Singh Rai. Ważną inspiracją jest dla niego zarówno muzyka zachodnia /James Brown, KRS1, Dr Dre, Bob Marley/; jak i wielkie legendy muzyki hinduskiej /Kuldip Manak, Surinder Shinda i Chamkila/. PMC jako pierwszy połączył tradycyjną muzyką pendżabską z hip-hopem i R&B, tworząc nowe brzmienie bhangry – znanego od stuleci muzycznego i tanecznego stylu, który wywodzi się z Pendżabu. PMC tworzy własną muzykę, do której rapuje, a także przetwarza klasyczne pieśni hinduskie i pakistańskie.
Artysta wydał 10 albumów w niezależnej wytwórni płytowej. Przełom w jego karierze to singiel „Mundian to Beach Ke”, na którym pojawił się Jay-Z, jeden z największych raperów amerykańskich, co zaowocowało także współpracą z m.in. BabySham, Twista i Beanie Man.
PMC występuje jako DJ w klubach na całym świecie, koncertuje na festiwalach. Wśród wielu nagród, które zdobył, jest Best Dance Act przyznana przez MTV Europe.
www.pmcrecords.com
l
l
KIMMO POHJONEN  Finlandia



Kimmo Pohjonen /1964/ to fiński akordeonista, ale „nazwać go akordeonistą to trochę tak, jak powiedzieć, że Encyklopedia Brittanica to książka”. Pohjonen jest bowiem wirtuozem akordeonu, który poszerza potencjał, dźwięk i skalę tego instrumentu do poziomu nigdy wcześniej nieosiągalnego. Każdy występ tego muzyka-performera to „unikalne i urzekające” wydarzenie; które buduje przede wszystkim brzmienie pięciorzędowego akordeonu, ale i efekty specjalne, system surround oraz światło.
Kimmo Pohjonen studiował na wydziale muzyki ludowej Sibelius Academy w Helsinkach. Solową karierę rozpoczął w 1996 roku. Muzyk ma na koncie udział w wielu projektach: komponuje i nagrywa muzykę do filmów, spektakli tanecznych i baletowych. Z Samuli Kosminenem tworzy duet Kluster, który współpracuje m.in. z członkami King Crimson czy Kronos Quartet. Pohjonen zagrał na ponad 50 albumach innych wykonawców, jego pierwszą solową płytą był album „Kielo” /1999/
www.kimmopohjonen.com
l
l
VILLAGE KOLLEKTIV  Polska



Village Kollektiv tworzą cenieni w Polsce i na świecie muzycy z takich zespołów, jak: Kapela ze Wsi Warszawa, Yerba Mater, Stara Lipa, Zespół Polski Marii Pomianowskiej, Swoją Drogą, Masala Sound System i innych. Każdy z nich wniósł do VK swoje doświadczenie, technikę, styl, emocje. W wyniku tego powstała formacja, która – jako pierwsza w Polsce – łączy elektronikę z „żywym” brzmieniem oryginalnych instrumentów i wokalu. Członkowie VK stosują tradycyjne techniki śpiewu gardłowego z Tuwy oraz jojk ludu Sami; wykorzystują ludowe melodie /pochodzące z polskich Kurpiów
i zasłyszane od bułgarskich Szopów/. Te oryginalne tematy są inspiracją do poszukiwań
i improwizacji. Muzycy podejmują je, a potem przetwarzają, wyrażają swoim własnym językiem, tworząc nową przestrzeń dźwiękową.
Grupa istnieje od 2002 roku. Ma na swoim koncie album „Motion Rootz Experimental” /2006/.
skład zespołu:
Maciek Cierliński – lira korbowa
Weronika Grozdew-Kołacińska – wokal
Rafał Kołaciński – elektronika
Bart Pałyga – basy, gadułka, wiolonczela, śpiew gardłowy
Magda Sobczak-Kotnarowska – cymbały huculskie, wokal
Maciek Szajkowski – mazowiecki bęben obręczowy, perkusjonalia
Sylwia Świątkowska – fidel płocka, suka biłgorajska, skrzypy, złóbcoki
www.vk.com.pl
l

ADAMA DRAME  Burkina Faso



Adama Drame /1954/, wirtuoz gry na afrykańskim bębnie djembe, urodził się i mieszka do dziś
w Burkina Faso. Pochodzi z rodziny muzyków i przywódców duchowych, którzy w kulturze afrykańskiej nazywani są griotami*.
Początek wielkiej międzynarodowej kariery Adama Drame to rok 1979. Artysta wystąpił wtedy
w Genewie na festiwalu muzycznym Bois de la Batie. Jego solowy koncert zadziwił i zachwycił zarówno widzów, jak i krytyków. Styl gry Adama Drame wywodzi się wprawdzie z tradycyjnego sposobu bębnienia w afrykańskiej muzyce Malinke, jest jednak bardzo osobisty i nowatorski.
Z bębna djembe, zwanego często pianinem bębnów afrykańskich, artysta wydobywa niezwykłe bogactwo i różnorodność dźwięków. Drame odwołuje się do tradycyjnej muzyki ludowej, ale jego twórczość – innowacyjna, śmiała w improwizacji – jest „osobna” i nie daje się jednoznacznie przypisać do stylu powszechnego w Afryce Zachodniej.
Adama Drame szybko stał się niekwestionowanym mistrzem djembe. W kolejnych latach wydał kilkanaście płyt autorskich; nagrywał także z innymi muzykami z Europy i Ameryki. Interesowały go zawsze niekonwencjonalne spotkania muzyczne: artysta ma na swoim koncie m.in. współpracę z francuskim zespołem Les Percussions de Strasbourg czy z awangardowym teatrem ulicznym Royal de Luxe. Obok koncertów solowych zaczął występować również jako lider wieloosobowych zespołów afrykańskich, które grają tradycyjną muzykę afrykańską,
*Griot – to postać występująca w wielu plemionach afrykańskich; to umiejętność /talent /pozycja /misja dziedziczona z pokolenia na pokolenie; to „oczy, uszy i usta” ludu. To z jednej strony mędrzec posiadający potężną wiedzę o wydarzeniach mitycznych i historycznych, podtrzymujący pamięć o wspólnych tradycjach, komentujący współczesność i przepowiadający przyszłość, a z drugiej – artysta. Griot musi być muzykiem, każda jego opowieść połączona jest z pieśniami, muzyką, rytmem.
l
l
OUMOU SANGARE  Mali



Oumou Sangare /1968/ – wspaniała malijska diva jest niekwestionowaną gwiazdą muzyki afrykańskiej. Sangare urodziła się i wychowała w Bamako. Jej rodzina wywodzi się z Wassoulou /Mali południowe/. Tradycje muzyczne tego regionu, a także historia rodzinna zdeterminowały jej twórczość: zarówno styl śpiewu, jak i problemy społeczne poruszane w tekstach. Najważniejszą osobą dla jej muzycznego rozwoju była matka, pieśniarka Aminata Diakhite, która po odejściu męża śpiewaniem na weselach i chrzcinach utrzymywała rodzinę. Oumou towarzyszyła jej, odkąd skończyła 5 lat. Podczas jednego z takich występów dostrzeżony został jej naturalny talent wokalny. 16-letnia Oumou została zaproszona do zespołu Djoliba Percussions, z którym koncertowała także w Europie. W 1989  roku, już ze swoim własnym zespołem, nagrała pierwszą płytę „Mossolou” /co w języku regionu Wassoulou znaczy kobieta/, która odniosła w Afryce bezprecedensowy sukces.
Oumou Sangare korzysta ze stylu wassoulou, który charakteryzuje się silnym, hipnotycznym rytmem tanecznym wygrywanym na sześciostrunowej harfie – ngoni. W swoich tekstach artystka komentuje różnorodne aspekty życia swojego kraju, a przede wszystkim mówi o prawach kobiet. Jej utwory poruszają tematy tabu /poligamia, prawo kobiet do wolnego wyboru, kobieca zmysłowość/. Od 1990 roku artystka występowała na wielu scenach świata /Opera w Melbourne; Hollywood Bowl, Roskilde Festiwal…/.
W 2001 roku Oumou Sangare otrzymała prestiżową nagrodę UNESCO za „wkład w rozwój muzyki, a także służenie pokojowi, budowę porozumienia pomiędzy ludźmi”. Dwa lata później została mianowana Ambasadorem Organizacji Narodów Zjednoczony przy (FAO), walczącej z głodem.
www.oumousangare.co.uk